Merhaba!
Gunlerden bir gun ben de katilmak istedim bloglar kervanina.Biraz mutfak,biraz ani,biraz ne getirir bilmem sonrasi anlatayim istiyorum simdilerde.
Ilk yazima ilk kek deneyimimi paylasarak baslamak istedim.Ilkokul 4. ya da 5. siniftaydim(3 de olmasi muhtemel).Bir okul donusu, carsiya gitmek icin beni bekleyen anneme cokca odevim oldugunu ve evde kalmak istedigimi soyledim.Caliskan bir ogrenci oldugum icin mi bilmem annem cok da israr etmedi.Hep bu ani beklemistim:evde tek olmak!Kafamda tasarladigim kek planini devreye gecirmek icin firsat bu firsatti.Emindim malzemelerden(!)Soyle bir dolabi yokladim:yumurta,sut ...Malzemeler tamamdi.Undan ve yagdan emindim de baska birsey var miydi diye dusunurken annemin tarif defteri aklima geldi.Biraz arasam da bulabildim sonunda.(Buradan da kabartma tozu ve vanilya bilgisine ulastim:)Kolaydi artik isim.Nasil hazirladim,ne yaptim kimbilir(burada film kopuyor nedense) hamuru dokecegim kalipta kararsiz kaldim,neyse elime gecen bir tepsiye dokuverdim hamuru.Kekin pismesini beklerken babaannem geldi.Altli ustlu oturuyorduk onlarla,belliki annem evde tek oldugumu soylemisti de kadincagiz yoklamaya gelmisti.Babaannem saskin,ben gayet kendimden emin bir sekilde kekimi firindan cikardik.Bir sorun:kek incecikti.Hic bozuntuya vermeden keki dilimledik ve tattirmak uzere dedeme goturduk.Ince olmasi disinda kek gayet guzeldi.Dedemin ovguleriyle inanilmaz mutlu olmustum.O gun kekimizi cay esliginde babaannemve rahmetli dedemle afiyetle yedik...
O gun bugundur kek yaparken yuzumde bir gulumsemeyle hep o incecik ama baldan tatli kek aklima gelir.Bir de ozledigim cocuklugum...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder